Laten we een naam maken voor onszelf. Eén wereldreligie en het bouwen aan de toren van goedheid

Make a name for Ourselves – Laten we een naam maken voor onszelf

In de afgelopen week luisterde ik naar de video van Amir Tsarfati over één wereldreligie. Direct aan het begin van de video neemt hij je mee naar Genesis 11 : 4 (HSV). De mensen willen zich verenigen want het contact met God was verbroken en nu moesten ze zelf een weg vinden om God te zoeken. Ze doen dit letterlijk door een toren te bouwen die tot in de hemel zal reiken.

Waren ze op zoek naar God, op zoek naar goedkeuring of naar zichzelf? Als je even verder leest dan staat er: ‘laten we een naam maken voor onszelf’.

Een naam maken voor onszelf. Dit is zo’n tekst die ik even wil vasthouden en overdenken. Het gaat hier niet om Gods naam maar het is de bedoeling om zichzelf een flinke schouderklop te geven. Zouden ze alleen maar slechte gedachten hebben gehad? Ik denk het niet want ze wilden een toren bouwen tot in de hemel. Blijkbaar was het toch ook de gedachte om God te zoeken.

Ik denk even hoe wij dit nu in deze tijd doen. Onze ‘torens’ bouwen we ook maar al te graag tot in de hemel. We willen graag iets goeds doen voor God, de wereld en voor onze naaste. Met goede dingen doen proberen we God te zoeken en Hem daarmee blij te maken. En als God er blij mee is dan voelen wij ons ook weer goed.

Oprecht geloof ik dat ook de politieke leiders denken dat wij de wereld kunnen redden met klimaatafspraken en vredesverdragen. Het zullen vast goede bedoelingen zijn maar tegelijk – denk ik – dat er veel ‘torens’ gebouwd worden om hun eigen naam te vestigen.

In mijn eigen leven kom ik deze torenbouw ook tegen. Door iets goeds te doen geef ik mijzelf graag een goed gevoel. Om het concreet te maken: Als ik de vrouw bij de uitgang van de supermarkt een broodje geef dan voelt dat voor mij vooral heel fijn. Ik sus mijn geweten een beetje en geef mezelf een flinke schouderklop. Toch is het meerdere keren gebeurd dat ik daarna moest erkennen dat ik het eigenlijk alleen maar om mijn naam deed. Iets goeds doen bracht me dus toch niet dichterbij God.

Eén wereldreligie
De doelstelling van één wereldreligie is dat het voor iedereen en door iedereen is. Het motto voor deze ene wereldreligie is: “De tijd is voorbij dat we niet goed kunnen doen – laten we goed doen!”
En dan hebben we Jezus niet meer nodig.

Dat is waarom ik ook huiver voor mooie initiatieven om de religies bij elkaar te brengen zoals de Paus (RK kerk) en de organisatie Koolalam (column vorige week) nastreeft. Jezus betaalde een torenhoge prijs en die wordt in die ene wereldreligie buitengesloten. Want daar wordt een eigen toren gebouwd van gerechtigheid, vrijheid, vrede en mooie morele waarden.

Ik beveel je van harte aan om de video van Amir Tsarfati te bekijken over één wereldreligie. Zijn inzichten en kennis zullen je verder helpen in je zicht op Jezus en zijn plaats en doel voor jou in deze wereld.
Gods zegen,
Tilly