Het ‘stille’ wonder van Romeinen acht

Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik Romeinen acht uit mijn hoofd had geleerd. Ik weet nog dat ik maanden lang – elke dag – een paar verzen uit dit hoofdstuk proclameerde en daarna in mijn hoofd stampte. Het was een wonderlijke tijd die ik beleefde. Elke dag kwamen er weer een paar verzen bij die ik uit mijn hoofd kende. Het was of de woorden mij droegen en er was genezing en vrede in mijn hart. Ik sprak er met niemand over dat ik romeinen acht bestudeerde en ik ontving deze tijd als de stille wonderen van God in mijn leven.

Totdat..

Na een aantal maanden lang genieten begon ik te spreken met anderen over mijn ‘geheime’ tijd met God én Romeinen acht en wat het met mij had gedaan. Al heel snel daarna ontdekte ik dat het voorbij was met deze bijzondere tijd. Het was of de stroom van Leven even ophield te stromen. Ik kon ineens niet meer verlangen om dit hoofdstuk te lezen en het werd zwaar om de teksten nog uit mijn hoofd te leren. Met pijn in mijn hart nam ik afscheid van deze bijzondere periode met God en Romeinen acht.

Nu kan ik mij voorstellen dat je misschien denkt dat het ook wel heel wettisch was om teksten uit mijn hoofd te gaan leren. Toch had dit niet te maken met ‘iets’ moeten. In het begin deed ik het inderdaad met discipline: elke dag ‘verplicht’ één vers leren. Langzamerhand ontstond er verlangen en kon ik niet meer stoppen.

Ik sprak er met niemand over en dat heeft mij later geleerd dat er soms positieve ervaringen in je relatie met God zijn die je voor jezelf mag houden. Niet alles hoeft gedeeld te worden. Want vanaf het moment dat ik er over sprak voelde ik het wonder wegglijden. Tot op vandaag weet ik niet precies waarom dit gebeurde. Maar naast alle zegen die ik ontving was er ook trots in mij – Ik voelde mij namelijk best zelfvoldaan dat ik teksten uit mijn hoofd kende. Ik voelde mij zelfs beter daarin dan anderen. Ik had het wonder van God nog niet begrepen.

Het zou mij niet verbazen dat dit de reden was dat God dacht: Het is voorbij want nu heeft het niet meer als doel dat je Mij de eer geeft. Mijn karakter moe(s)t nog (steeds) bijgeschaafd worden en de inhoud van Romeinen acht had nog niet volledig zijn werk kunnen doen.
Wie zich door zijn eigen natuur laat leiden is gericht op wat hij zelf wil, maar wie zich laat leiden door de Geest is gericht op wat de Geest wil. Romeinen 8: 5

Jazeker! Ik geloof in persoonlijke getuigenissen. Ik hoor veel opbouwende geloofsverhalen die anderen kunnen bemoedigen. Tegelijk heb ik ook ervaren dat je soms moet wachten met delen van je verhaal om het Wonder zijn werk in jou af te laten maken.

Ik heb dit meerdere keren in mijn geloofsavontuur ervaren. Te vroeg delen van mijn ervaringen met gebedsverhoringen en wonderen van genezing blokkeerden de weg naar totale genezing en bevrijding. Maar het blijft een spanningsveld want delen helpt soms ook om anderen op te bouwen of zelf opgebouwd te worden.

Ondertussen ben ik nog vaak bezig met het bestuderen van Romeinen acht. De inhoud en het effect daarvan op mijn leven blijf ik een wonder vinden. Ik ken nog steeds een aantal verzen uit mijn hoofd. Nu kan ik dit het delen – niet met trots – maar in dankbaarheid. Mocht er een tijd komen dat ik geen bijbel meer in mijn handen of op mijn telefoon heb – dan kan niemand mij deze verzen nog afnemen.

Ik ben er van overtuigd dat dood nog leven, engelen nog machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde (het Woord) van God, die  Hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer. Romeinen 8: 38-39

Groeten, Tilly