Eindtijd Nieuwsbrief Behold Israel | Amir Tsarfati | 4 december 2025

Het bloedigste staakt-het-vuren gaat door

In het Palestijnse woordenboek wordt het woord “staakt-het-vuren” volgens mij gedefinieerd als: “een afgesproken situatie waarin je vijand alle vijandelijkheden moet stoppen, terwijl jij kunt doorgaan met plannen maken en aanvallen uitvoeren, en ondertussen wereldwijd lof ontvangt voor je ‘ingetogenheid’.” Voorbeeld: gisteren kwamen meerdere terroristen uit een tunnel tevoorschijn en vuurden een RPG en wat klein kaliber wapens af op IDF-soldaten. Vijf soldaten raakten gewond, één van hen ernstig. Het Israëlische leger zorgt er nu voor dat deze terroristen – en eventuele vrienden die in de buurt waren – voorgoed van het speelveld verdwijnen.

Dit is slechts één incident in een reeks van aanvallen door Hamas. Vorige week ontdekten IDF-soldaten in Gaza een volledig geladen raketlanceerinrichting met vijf buizen, bedoeld om over de grens richting Israël afgevuurd te worden. Dit kan niet eeuwig zo doorgaan. De IDF boekt vooruitgang in het uitroeien van de resterende elementen van Hamas. Dat geldt ook voor het uitschakelen van alle terroristen die nog in Rafah waren, door hun overgave of door eliminatie.

Verachtelijke spelletjes met doden

Op het moment dat ik dit schrijf, houdt Hamas nog altijd de stoffelijke resten van twee gijzelaars vast. Op dinsdag zeiden ze dat ze “kleinere resten, stukjes” van één van de slachtoffers hadden gevonden en gaven die af. Toen bleek dat wat er gestuurd was niets met één van beide gijzelaars te maken had, haalden de terroristen hun schouders op en grinnikten achter gesloten deuren. Woensdag, de dag waarop ik dit schrijf, gebeurt hetzelfde. Met veel bombarie, uitgezonden op het Qatarese Al Jazeera, in strijd met het staakt-het-vuren, werden opnieuw resten overgedragen aan het Rode Kruis om naar Israël te worden gebracht. Deze keer zouden ze zeker weten dat het klopt (knipoog, knipoog). Als dit echt één van de twee vermisten blijkt te zijn, zet ik hieronder een Breaking News-update.

Het probleem voor Israël is dat we onze kaarten aan de terroristen hebben laten zien. Wij houden meer van elkaar dan van ons eigen leven. Zij daarentegen haten ons meer dan dat ze van elkaar of van zichzelf houden. Als die kracht van liefde en haat frontaal op elkaar botst, is het meestal de haat die de meest directe en zichtbaarste overwinningen boekt. De overwinningen van liefde worden vaak pas op de lange termijn zichtbaar en uiteindelijk in de eeuwigheid. Daarom is Israël zo kwetsbaar voor de met haat vervulde vijanden om ons heen.

In Libanon bewapent Hezbollah zich in rap tempo opnieuw. In Syrië worden Houthi’s door Iran binnengesmokkeld. Beide terreurgroepen, samen met de verzwakte maar nog actieve Iraanse volmachten, zijn op dit moment bezig om aanvallen zoals die van 7 oktober te plannen. Ze weten dat ze, als ze Israëlische gijzelaars kunnen nemen, in een machtspositie komen te zitten. Dit is de realiteit in Israël vandaag, en de IDF doet wat zij kan om zich óf voor te bereiden op de komende aanval, óf om op te staan en de vijand uit te schakelen voordat ze de kans krijgen ons aan te vallen.

De vandaag teruggegeven resten zijn van de Thaise gijzelaar Susthisak Rinthalak, 42 jaar. Hij werkte in de landbouw bij kibboets Be’eri toen hij op 7 oktober door Hamas werd vermoord. We rouwen mee met zijn ouders en zijn broer om het verlies van deze held. Nu wachten we nog op de terugkeer van de stoffelijke resten van de laatste gijzelaar, staf-sergeant Ran Gvili, 24 jaar. Hij werd gedood op de dag vóór zijn 25e verjaardag toen hij kibboets Alumim verdedigde, ondanks dat hij op dat moment met ziekteverlof was. Het is tijd dat de terroristen hun kant van de afspraak nakomen en de repatriëring van onze gijzelaars voltooien.

Sigaren, champagne en de vervolging van een premier

Toen de politieke vijanden van premier Benjamin Netanyahu een plan bedachten om zijn carrière ten val te brengen via het “ongepast” aannemen van wat sigaren en champagneflessen, dachten ze dat ze hem klem hadden. Niets anders restte hem dan af te treden en stilletjes in politieke vergetelheid te verdwijnen – zo dachten zij. In plaats daarvan zei Bibi: “Willen jullie vechten? Laten we vechten.” Daarmee begon deze juridische “lawfare”-farce die nu in Israël plaatsvindt.

Helaas voor de aanklagers wordt de toch al zwakke zaak met de dag slechter. Iedereen in het land ziet wat dit is, maar er zijn nog genoeg Netanyahu-haters onder de bevolking en in de machtsbeluste rechterlijke macht om de rechtszaak te laten doorgaan. Zo wordt de premier, midden in een zevenfrontenoorlog, gedwongen om drie dagen per week in de rechtszaal te zitten om zich te verdedigen tegen politiek gemotiveerd gezeur. Links zou het liefst snel een veroordeling zien, omdat ze merken dat het tij snel keert. Als het te lang duurt, houden ze niets meer over.

Netanyahu is het met hen eens dat er snel een einde moet komen, maar dan met een andere uitkomst. Daarom heeft hij gratie aangevraagd bij president Isaac Herzog. In Israël is dat in feite een verzoek aan het einde van de rechtsgang. Zijn verzoek werd voorafgegaan door zowel mondelinge als schriftelijke oproepen van president Trump aan Herzog om een einde te maken aan wat de Amerikaanse president een “heksenjacht” noemde. Hoewel het beëindigen van deze juridische farce het beste zou zijn voor een land in oorlog, is de kans groot dat Herzog het verzoek zal afwijzen. De president denkt aan zijn eigen politieke comeback en kan het zich niet veroorloven om Netanyahu zomaar te laten gaan.

Libanons naderende deadline

Libanon heeft tot eind december de tijd gekregen om Hezbollah te ontwapenen. In plaats daarvan zien we een machteloze regering die de terreurgroep niet kan stoppen, terwijl Hezbollah zich door Iran sneller laat herbewapenen dan Israël de binnenkomende wapens kan vernietigen. Dit is een groeiend kruitvat met de potentie om het land uiteen te scheuren als een opslagplaats vol ammoniumnitraat in de haven van Beiroet.

Vorige week was paus Leo XIV in het land om te bemiddelen voor vrede, maar met weinig succes. De Amerikaanse gezant Morgan Ortagus ontmoette gisteren in Beiroet president Joseph Aoun, een dag nadat zij met premier Netanyahu had gesproken. Haar doel was om het staakt-het-vuren tussen Israël en Libanon nog wat “staakt-het-vurerig” te maken. Israël zegt: “We zijn prima met geen schoten meer, zolang jullie ervoor zorgen dat Hezbollah stopt met herbewapenen en het opbouwen van militaire infrastructuur die tegen ons bedoeld is.” Ik zou je graag vertellen wat de reactie van de Hezbollah-leiding was, maar ik spreek geen Perzisch.

Zoals ik hierboven al zei, heeft Iran zijn wens om Israël van de kaart te vegen niet opgegeven en boekt het stilletjes terreinwinst. Israël ziet wat er gebeurt en zal handelen wanneer dat nodig is – ongeacht wat Libanon, Syrië, de VN of de VS daarover te zeggen hebben.

Iran in neerwaartse glijvlucht

Over onze “vrienden” in Teheran gesproken: het lijkt erop dat er verwarring is onder de ayatollahs over waar hun prioriteiten zouden moeten liggen. Het volk ervaart de 41% inflatie die de Iraanse centrale bank vorig jaar meldde – waarschijnlijk was het nog hoger. Ze proberen adem te halen in de enorme vervuiling die Teheran de titel “meest vervuilde stad ter wereld” heeft opgeleverd. Ze zijn gefrustreerd als het licht niet aangaat omdat de Karaj-dam van het net is gehaald door het dramatisch gedaalde waterniveau, een crisis die binnenkort ook de toevoer van kraanwater zal stilleggen.

Ondertussen zeggen de ayatollahs: “Ja, er zijn wat probleempjes, maar heb je die ballistische raket gezien die we net op Iraaks Koerdistan hebben afgevuurd? We hoorden dat de Mossad daar soms actief is. En dan hebben we nog al die monden van onze milities te voeden en geweren te laden, dus neem het maar even voor het team op.” Voor de Iraanse leiding is het vernietigen van Israël en Amerika veel belangrijker dan het voorzien in de basisbehoeften van hun eigen bevolking.

Er komt een tijd dat de islamisten uit hun machtsposities zullen worden gezet. Ik ben alleen bang dat het waarschijnlijk pas zal gebeuren nadat hun leger vernietigd is in de oorlog van Ezechiël 38.

Jullie hebben erom gevraagd, Europa

Er gaat niets boven een sfeervolle kerstmarkt in Europa. De geur van geroosterde kastanjes, het geluid van klingelende belletjes, het twinkelen van glimmende ornamenten aan met maretak versierde kraampjes, het tromgeroffel dat kerstliederen overstemt, het zwaaien met Palestijnse vlaggen die decennia-oude ballen uit de traditioneel versierde boom op het plein slaan, het gebrul van “Free, Free Palestine” dat door megafoons alle klanken vervormt. Ah, wat een feestelijke tijd.

Jullie hebben erom gevraagd, Europa, en nu heb je het. In Toulouse, Wenen, Londen, Brussel en vele andere steden op het continent hebben jihad-sympathisanten kerstmarkten en -vieringen omsingeld en geïnfiltreerd met leuzen, vlaggen en verbale en fysieke aanvallen. En voor jullie in de Verenigde Staten: als het nog niet in jouw stad is, wacht maar af. Dit is slechts een symptoom van de groeiende antisemitisme-ziekte die, naar ik geloof, in de komende jaren zal leiden tot een massale aliyah, ofwel immigratie, naar Israël.

De Israëlische regering ziet deze mogelijkheid ook, samen met de kans dat een gebeurtenis of een serie gebeurtenissen een zeer snelle grootschalige immigratie kan veroorzaken. Ter voorbereiding daarop hield het ministerie van Aliyah en Integratie, samen met de Nationale Noodautoriteit, vorige week een strategische oefening met precies zo’n plotselinge toestroom als scenario. De winden in de wereld beginnen opnieuw tegen het Joodse volk in te waaien. Maar als je ook maar een beetje bijbelstudent bent, zou dit je niet moeten verbazen.

Zoals je leest leven we in de eindtijd. De periode vlak voor de grote verdrukking zoals onder andere beschreven staat in het bijbelboek Daniël en Openbaring. Vind je het spannend? Maakt het je ongerust over hoe het verder moet? Maak daarom vandaag de keuze om een relatie met God aan te gaan. Dat gaat via zijn Zoon Jezus. Hoe? Kijk de video: Hoe kan ik God leren kennent over de ontwikkelingen in het Midden Oosten en hoe je dit kunt duiden met de Bijbelse Profetieën.

Je kunt dit rechtstreeks – in het Engels – ontvangen door je in te schrijven op de website van Behold Israel. In de engelstalige nieuwsbrief vind je ook alle links naar de bronnen waar de informatie is te verifiëren.

Als je dat nog niet hebt gedaan, word dan lid van  het Telegram-kanaal van Amir Tsarfati. Onlangs passeerde het de 635.000 abonnees, en het neemt nog dagelijks toe. Dat komt omdat Telegram de enige plek is waar iedereen volledig op de hoogte kan worden gehouden van alles wat er gaande is in Israël, het Midden-Oosten en de rest van de wereld, zonder angst om te worden gecensureerd.