Eindtijd Nieuwsbrief Behold Israel | Amir Tsarfati | 30 oktober 2025

De Echte Genocide

Gedurende 18 maanden belegerde de Rapid Support Forces (RSF)-militie de Soedanese regeringsstad El Fasher. Deze week braken ze door en begon een bloedbad. In twee dagen tijd werden minstens 2.500 burgers afgeslacht. De beelden — sommige gedeeld op mijn Telegramkanaal — waren huiveringwekkend.

Al vóór dit incident was de tol van de Soedanese oorlog verwoestend:

• 25 miljoen mensen verhongeren,
• 522.000 kinderen zijn gestorven door ondervoeding,
• 14 miljoen mensen zijn ontheemd,
• en tienduizenden zijn vermoord, levend verbrand, opgehangen, verkracht of aan stukken gesneden terwijl ze nog leefden.

De middelen voor deze voortdurende ramp komen van ver. De RSF wordt gesteund door Saoedi-Arabië en de VAE, terwijl Iran de regeringstroepen bewapent. Rusland mengt zich eveneens, steunend wie er op dat moment voorstaat.

En bij al dit échte etnische zuiveringsgeweld — waar blijven de protesten? Waar is Greta Thunberg? Waar is de media? Waar ben jij, Tucker Carlson? Nergens te vinden. Dít is wat genocide werkelijk is — niet op slagvelden waar burgers van tevoren worden gewaarschuwd om te vluchten, of in gebieden waar legers veilige zones creëren voor voedsel, water en medische hulp. Maar voor de antisemieten telt alleen Israël. Zoals altijd bij deze mensen: geen Joden, geen nieuws.

Staakt-het-vuren…

Zoals ik hierboven al noemde, bevinden we ons sinds gisteren weer in een staat van staakt-het-vuren. Vorige week vertelde ik hoe Hamas Israëlische “Gele Zones” in Gaza was binnengeslopen om aanvallen voor te bereiden tegen IDF-troepen. Die aanvallen begonnen, waarbij verschillende IDF-soldaten werden gedood en anderen gewond raakten. Israël sloeg keihard terug, zoals ze daar zowel volgens de overeenkomst als moreel gezien toe gerechtigd waren. Na de dood van Yona Feldbaum werden meer dan 100 terroristen gedood in een periode van 14 uur aan luchtaanvallen. Daarnaast werden observatieposten, wapenfabrieken, lanceerplaatsen, ondergrondse tunnels en mortierstellingen geraakt.

President Trump onderschreef Israëls vergeldingsactie en zei: “Ze schakelden een Israëlische soldaat uit. Dus de Israëli’s sloegen terug — en dat moesten ze ook doen.” Nu zijn we opnieuw teruggekeerd naar een staat van staakt-het-vuren. We zullen zien hoe lang Hamas het laat duren.

Het Grotere Plaatje van het Midden-Oosten

Toen Trump Israëls recht op vergelding bevestigde, voegde hij een belangrijke zin toe die gemakkelijk over het hoofd wordt gezien. Hij zei: “Je moet begrijpen dat Hamas slechts een klein onderdeel is van vrede in het Midden-Oosten — en ze moeten zich gedragen.” De meeste mensen denken dat dit conflict alleen tussen Israël en Hamas gaat, maar het draait om veel meer.

De India-Middle East-Europe Economic Corridor (IMEC) is een visionair plan dat de handel tussen India en Europa zal revolutioneren. Het is een handelsroute die begint in India en via de Arabische Zee naar de Verenigde Arabische Emiraten loopt. Vandaar gaat het per spoor of weg door Saoedi-Arabië, Jordanië en Israël, waar het eindigt in Haifa. Daar worden de goederen op schepen geladen en naar Europa vervoerd. Deze methode zal het transport tussen India en het Westen met 40 procent versnellen. Dit nieuwe transportsysteem is het uiteindelijke doel en een financiële zegen voor alle betrokken landen. Hamas moet begrijpen dat als het op enigerlei wijze de bouw of werking van deze route verstoort, de betrokken landen ervoor zullen zorgen dat Hamas ophoudt te bestaan. Als je het geldspoor volgt in Europa en het Midden-Oosten, staat Hamas duidelijk aan de verkeerde kant van de vergelijking.

Hezbollah Moet Weg

De tijd raakt op voor de Libanese regering om hun land te redden. Terwijl Israël luchtaanvallen uitvoert op Hezbollah in het zuiden, herbewapent Iran de terreurgroep in het noorden zodat ze uiteindelijk richting de Israëlische grens kunnen oprukken. Helaas is de Libanese regering militair zwak, zelfs tot het punt dat ze geen explosieven meer hebben om de wapenopslagplaatsen van Hezbollah op te blazen. Het land balanceert op de rand van ofwel bevrijding van Hezbollahs greep, of totale overgave eraan. Als de Libanese leiders de terroristische wurggreep op hun natie niet beëindigen, zullen andere landen moeten ingrijpen. Helaas zal het leeuwendeel van het werk om Hezbollah te vernietigen op de schouders van het Israëlische leger vallen.

Breaking: In de nacht zijn IDF-troepen Libanon binnengedrongen, ongeveer een kilometer over de grens, naar het dorp Blida. Daar ontstond een vuurgevecht waarbij een Hezbollah-strijder werd gedood. De troepen trokken zich daarna terug naar Israël. De Libanese president Joseph Aoun verklaarde: “Ik heb ons leger bevolen elk Israëlisch offensief in de bevrijde gebieden van het zuiden te weerstaan om ons land en onze burgers te beschermen.” Volgens de IDF werd een verdachte gezien in een gebouw dat door Hezbollah werd gebruikt; de troepen gingen over tot arrestatie, er ontstond een vuurgevecht en het doelwit werd gedood. We zullen zien of dit incident escaleert.

Het Verraad van het Rode Kruis

Yisrael Katz, de Israëlische minister van Defensie, heeft een bevel ondertekend dat Rode Kruis-bezoeken aan terroristen in Israëlische gevangenissen verbiedt. Voor wie meteen roept over “de kwaadaardige Joden” of “genocidale intenties”, wil ik herinneren aan UNRWA — de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East. Deze organisatie, oorspronkelijk opgericht in 1949 om vluchtelingen te helpen, is door de jaren heen verziekt geraakt door liberale ideologie, misplaatste compassie en antisemitisme.

Na het bloedbad van 7 oktober werd duidelijk hoe uitgebreid UNRWA Hamas hielp. Tegenwoordig, als je een dozijn UNRWA-medewerkers en een dozijn Rode Kruis-medewerkers in één kamer zet, kun je waarschijnlijk het verschil niet zien. Bijna allemaal lijken ze dezelfde verdraaide ideologie te hebben omarmd. Net zoals UNRWA gijzelaars verborg en terroristen onderdak bood, is het Rode Kruis verantwoordelijk geworden voor het lekken van inlichtingen en het doorgeven van geheime informatie aan Hamas. Katz zei hierover: “De meningen die mij zijn voorgelegd, tonen zonder twijfel aan dat Rode Kruis-bezoeken aan terroristen in gevangenissen de staatsveiligheid ernstig zouden schaden. De veiligheid van de staat en onze burgers gaat voor alles.”

De Opkomst van Conservatief Antisemitisme

Dat er op links een anti-Israëlische, pro-islamitische houding bestaat, is te verwachten. Maar de afgelopen zes maanden is dat sentiment exponentieel toegenomen binnen de rechterzijde — en zelfs binnen de kerk. Het meest zorgwekkend is de invloed van Tucker Carlson, die een belangrijke rol begint te spelen binnen de beweging van wijlen Charlie Kirk (Turning Point USA). Onlangs uitte Carlson in een interview met de rabiate antisemiet Nick Fuentes zijn afkeer van christelijke zionisten — gelovigen die de staat Israël ondersteunen — en zei dat hij hen “meer dan wie dan ook” verafschuwt.

Deze vijandigheid tegenover een bijbels beeld van Israël staat haaks op dat van Charlie Kirk, die tot het einde van zijn leven een sterke vriend van Israël was, ondanks wat extremisten als Candace Owens beweren. Het is zorgelijk dat Carlsons invloed groeit binnen een organisatie die zoveel jonge mensen beïnvloedt in hun geopolitieke en bijbelse denkbeelden.

Steve Bannon, een andere uitgesproken conservatieve commentator, heeft eveneens openlijk zijn anti-Israëlstandpunt geuit. Niet tevreden met de onwaarschijnlijke tweestatenoplossing, kwam hij met het absurde idee van een driestatenoplossing, waarbij het land wordt verdeeld tussen Israëli’s, Palestijnen en een “christelijke staat” in Jeruzalem. Zijn voorstel zou lachwekkend zijn als het niet zoveel aanhang had, ook binnen kerken. Ware volgelingen van de Schrift moeten alert blijven op de denkbeelden van degenen naar wie ze luisteren, zodat ze niet ongemerkt afglijden in de lauwe ketel van dwaalleer.

Persoonlijke van Amir

Het lijkt erop dat mijn land opnieuw in oorlog is. Of misschien niet. Tegenwoordig is het moeilijk te zeggen. Het ene moment vieren we feest vanwege de ondertekening van een staakt-het-vurenovereenkomst. We zien dat onze levende gijzelaars naar huis komen, min of meer volgens de afgesproken voorwaarden. De stoffelijke resten van onze geliefde omgekomen gijzelaars beginnen ook binnen te komen. Ze komen te laat en onregelmatig, maar het is tenminste iets.

Het volgende moment lees ik dat onze soldaten opnieuw zijn gedood in Gaza. Ik zie dat de IDF reageert op de terroristische agressie. Begrijp me niet verkeerd; ik ben niet verrast. Iedereen met een beetje gezond verstand wist dat Hamas zich nooit aan een overeenkomst zou houden die niet luidde: “Hamas krijgt alles en Israël verdrinkt zichzelf in zee.” Toch was er ergens diep in mijn achterhoofd, achter een idee voor mijn volgende boek en mijn verlangen naar nog een espresso, een klein sprankje hoop dat zei: “Misschien, heel misschien, is het vechten deze keer voorbij.” De vijf jonge kinderen van sergeant-majoor Yona Efraim Feldbaum (27), die nu vaderloos zijn, kunnen getuigen hoe belachelijk dat idee was.

Maar wacht — nu is het staakt-het-vuren sinds gisteren weer van kracht! Is dit eindelijk het moment voor vrede? Natuurlijk niet. Het spijt me, maar het 20-puntenplan van de regering-Trump is een grap. Hoewel Hamas ermee heeft ingestemd, zullen ze het nooit volledig uitvoeren. Ze zullen zich nooit ontwapenen, zoals de overeenkomst eist. Ze zullen nooit vrijwillig afstand doen van de macht, zoals het plan voorschrijft.

Mijn enige hoop ligt in mijn begrip dat zowel premier Benjamin Netanyahu als president Donald Trump schaak spelen, terwijl de rest van de landen in het Midden-Oosten nog proberen te bedenken aan welke kant ze hun damstenen moeten neerzetten. Door druk van Qatar, Egypte, Turkije en andere islamitische landen werd Hamas onder druk gezet om een deal te tekenen die ze niet het karakter hebben om na te leven. Wanneer de terroristen onvermijdelijk het akkoord breken en Israël met harde maatregelen reageert, zitten die andere landen in de val om Hamas te bekritiseren voor het niet nakomen van het akkoord dat ze zelf hielpen sluiten.

Als dat werkelijk is wat er gebeurt, dan sta ik op en geef ik de president en de premier een respectvol langzaam applaus. Maar als een van hen werkelijk geloofde dat dit 20-puntenplan tot vrede zou leiden, dan blijf ik liever zitten en schud ik mijn hoofd vol teleurstelling.

Zoals je leest leven we in de eindtijd. De periode vlak voor de grote verdrukking zoals onder andere beschreven staat in het bijbelboek Daniël en Openbaring. Vind je het spannend? Maakt het je ongerust over hoe het verder moet? Maak daarom vandaag de keuze om een relatie met God aan te gaan. Dat gaat via zijn Zoon Jezus. Hoe? Kijk de video: Hoe kan ik God leren kennent over de ontwikkelingen in het Midden Oosten en hoe je dit kunt duiden met de Bijbelse Profetieën.

Je kunt dit rechtstreeks – in het Engels – ontvangen door je in te schrijven op de website van Behold Israel. In de engelstalige nieuwsbrief vind je ook alle links naar de bronnen waar de informatie is te verifiëren.

Als je dat nog niet hebt gedaan, word dan lid van  het Telegram-kanaal van Amir Tsarfati. Onlangs passeerde het de 635.000 abonnees, en het neemt nog dagelijks toe. Dat komt omdat Telegram de enige plek is waar iedereen volledig op de hoogte kan worden gehouden van alles wat er gaande is in Israël, het Midden-Oosten en de rest van de wereld, zonder angst om te worden gecensureerd.