Eindtijd Nieuwsbrief Behold Israel | Amir Tsarfati | 16 oktober 2025

Persoonlijk van Amir Tsarfati:

We leven in historische dagen! De waanzin van deze meest recente periode kan als algemeen startpunt kijken naar Iran’s nucleaire wapenstuw en hun strategie om milities te bewapenen om het Midden-Oosten te terroriseren en aanvallen te doen op Israël. De Israel Defense Forces (IDF) vochten tegen Hezbollah, Hamas, de Houthi’s, de Palestijnse Islamitische Jihad, en een hele reeks andere door ayatollah’s gesteunde terroristen wier vaardigheids- en organisatieniveaus varieerden van goed gestructureerd en behoorlijk slim tot rommelig en zo dom als een zak stenen. Toen kwam 7 oktober 2023. Hamas viel massaal aan. Een over-zelfverzekerd Israël werd op het verkeerde been gezet. De wreedheid en slachting uitgevoerd door de terroristen was ongekend, en de 251 onschuldige burgers die als gijzelaars naar Gaza werden teruggebracht zorgden ervoor dat Israëls woede geprikkeld bleef en zijn verdriet krachtig.

De oorlog

Gedurende 738 dagen werden deze mannen en vrouwen, zowel jong als oud, vastgehouden als ruilmateriaal en ingezet als menselijke schilden. Israël bleef niet stil. Ze ontketenden de volle kracht van hun leger om deze slachtoffers, die hun broeders en zusters waren, te vinden en om een prijs te laten betalen door de onheilige terroristen die de weerzinwekkende slachting hadden gepleegd. De IDF viel Noord-Gaza aan en ontdekte een enorm netwerk van ondergrondse tunnels die mijlen en mijlen lang waren. Eerst hadden ze de steun van de meeste landen, die het noodzakelijk vonden dat een natie haar gevictimiseerde burgers redt en veiligheid aan haar grenzen waarborgt.

Maar toen ging de tijd verder en verspreidde de oorlog zich door heel Gaza. Omdat Hamas in de steden en buurten ingebed was, zich verstopte in ziekenhuizen en vanuit onder scholen tunnelde, begonnen Israëls acties voor sommige landen ongemakkelijk te voelen. Toen populaire protesten begonnen, zagen veel slaafse landen van de Verenigde Naties een uitweg. Ook zij veroordeelden Israël om hun optreden tijdens de oorlog. Deze landen kenden de waarheid, namelijk dat geen enkel ander land ooit zoveel voorzorgsmaatregelen heeft genomen om burgerlevens te beschermen als Israël. Maar ze negeerden bewezen feiten om hun anti-Joodse narratief vooruit te helpen. Deze anti-Israël golf won aan momentum, totdat die in de afgelopen paar weken het niveau van een tsunami bereikte, met Europese landen die de een na de ander een tweestatenoplossing tussen Israël en Palestina eisten – een oplossing die door Israël eigenlijk niet gewild is, en door de Palestijnen verafschuwd wordt.

Maar terwijl alle West-Europese landen, evenals die Down Under, over elkaar heen vielen om te bewijzen hoe anti-Israël ze konden zijn, was er één natie die niet bezweek onder de groepsdruk. Ondanks de publieke protesten en het kattengejank van links, was de regering in Washington vastbesloten een echte oplossing voor de situatie te vinden. Ze werkten wekenlang, en kwamen uiteindelijk naast de Qatari’s te staan, die in werkelijkheid precies de reden zijn waarom de oorlog zo lang duurde vanwege hun steun aan Hamas en het vertroetelen van de leiders van de terreurgroep. Toch werkten Amerika en Qatar aan een deal, en uiteindelijk lukte dat. Er waren andere landen betrokken bij het politieke getouwtrek, maar in essentie waren het president Trump en de emir van Qatar die een vredesakkoord tot stand brachten.

De deal

President Donald Trump presenteerde een 20-puntenplan om de oorlog in Gaza te beëindigen. Als je de punten van het plan wilt, verwijs ik je naar de X-link die de website van het Witte Huis verstrekt. De twee meest essentiële bepalingen voor alle Israëli’s stonden in punten vier en vijf van het plan, die opriepen om alle gijzelaars, levend en overleden, binnen 72 uur terug te brengen. In ruil daarvoor zou Israël 1950 Palestijnse veroordeelden vrijlaten, plus de stoffelijke overschotten van 15 overleden Gazanen voor elke overleden Israëliër. Is het uit balans? Natuurlijk. Maar wij in Israël zijn dat gewend omdat we van ons volk houden in een mate die veel groter is dan onze afkeer van onze vijanden. Hamas daarentegen haat Israël veel meer dan ze van hun eigen kinderen houden, daarom blijven ze die naar ons land sturen om zichzelf op te blazen, terwijl ze hun moord/zelfmoord-nageslacht als martelaren vieren.

Het is deze gijzelaarsruil die de focus van de afgelopen week is geweest. Ik kom daar over een paar alinea’s op terug. Toen het akkoord eindelijk werd bereikt, was er grote vreugde in Israël. Niet omdat het een perfecte deal is. Dat is het verre van. Maar het betekende dat onze gijzelaars naar huis kwamen. En omdat het president Donald Trump was die de sleutelrol speelde bij het tot stand brengen van de deal, wordt hij in Israël als een held bejubeld. Afgelopen weekend, toen hij naar Israël vloog, werd hij in Tel Aviv en Jeruzalem begroet met borden en spandoeken die hem bedankten voor zijn inspanningen. Na een ontmoeting met president Isaac Herzog, tijdens welke hem de President’s Medal werd gegeven, de hoogste civiele onderscheiding in Israël, en een ontmoeting met premier Netanyahu, die hem een gouden vredesduif gaf, ging Trump naar de Knesset. Toen hij werd geïntroduceerd, kreeg hij de langste staande ovatie die ooit in het Israëlische parlement is gegeven.

Netanyahu sprak als eerste en zei: “President Donald Trump is de grootste vriend die Israël ooit in het Witte Huis heeft gehad.” Vervolgens, vooruitkijkend, voegde hij eraan toe: “We maakten de Abraham-akkoorden, en we zullen het opnieuw doen.” Nadat de premier klaar was, nam Trump het podium en leek daar net zo comfortabel te spreken als hij op een campagnerally zou zijn geweest. Hij nam de tijd om Netanyahu, de IDF-soldaten en de stafchef te prijzen. Over de deal zei hij: “Wanneer het stof neerdaalt en de rook optrekt, komt er een helderdere en betere toekomst tevoorschijn.” Al met al was het een moment dat de annalen van de Knesset zal ingaan om zijn vreugde en zijn viering van de Amerikaans-Israëlische vriendschap.

Toen de tijd van de president in Israël voorbij was, vloog hij naar Sharm el-Sheikh, Egypte, om zich aan te sluiten bij de Egyptische president Abdel Fattah al-Sisi, de emir van Qatar Tamim bin Hamad Al Thani, en de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan voor een officiële ondertekening van het Gaza-vredesplan. Terwijl ze daar waren, werden ze vergezeld door nog heel wat andere wereldleiders die óf enthousiast waren over het vooruitzicht van vrede, óf die gewoon geen fotomoment wilden missen dat ze konden gebruiken om hun burgers te misleiden te denken dat ze daadwerkelijk geven om iets.

De terugkrabbel

Tot ieders verbazing – die er eigenlijk niet was – probeert Hamas nu al om onder bepaalde elementen van de deal uit te komen. Bronnen van de New York Post, evenals leden van hun eigen organisatie, zeggen dat er geen manier is waarop ze volledig hun wapens zullen inleveren of de controle over Gaza zullen opgeven. “We zullen geen gevangenen zijn van Israëlische terminologie of eisen. Dit zal een belangrijk focuspunt zijn in de volgende fase van onze strijd,” zei Hazem Qassem, Hamas-woordvoerder, volledig vergetend dat het de Verenigde Staten waren die het 20-puntenplan opstelden. Het feit dat zijn organisatie het akkoord al had ondertekend, lijkt ook aan zijn aandacht ontsnapt te zijn. Andere terreurorganisaties in Judea en Samaria zeggen ook dat ze zich niet aan het staakt-het-vuren zullen houden. “De verzetsfacties hebben niet ingestemd met ontwapening, en we accepteren geen dreigementen om ons met geweld te ontwapenen,” waarschuwde de plaatsvervangend secretaris-generaal van de Palestijnse Islamitische Jihad, klinkend als een muis die toevallig een megafoon vond.

Als Hamas uit deze deal terugkrabbelt, zal het niet goed met hen aflopen. President Trump benadrukte de noodzaak van opvolging en zei: “Of Hamas zal ontwapenen of wij zullen hen ontwapenen. Het zal snel gebeuren en misschien gewelddadig, maar ze zullen ontwapend worden.” Premier Netanyahu voegde toe: “De voorwaarden van het 20-puntenplan zijn heel duidelijk. Het is niet alleen dat we de gijzelaars eruit krijgen, het gaat ook over ontwapening en demilitarisatie…. Als het tweede deel niet vreedzaam wordt geïmplementeerd, hoorde ik president Trump zeggen dat de poorten van de hel zullen opengaan.” Kennelijk heeft Bibi de fijne kunst geleerd van zachtjes spreken en een groot Witte Huis bij je dragen.

Nog een punt dat geen verrassing is, is dat het geweld in Gaza doorgaat. Nu Hamas niet meer op de IDF kan vuren, richten ze hun wapens op hun eigen volk. Als je mijn Telegram-kanaal volgt, zul je zien dat Hamas bestaat uit wrede mensen die een uitlaatklep voor hun kwaad nodig hebben. Burgers worden op straat neergeschoten vanwege daden die in strijd zijn met de heersende terroristen, of die nu echt zijn of slechts verondersteld. De IDF is ook nog niet op een punt dat ze hun wapens kunnen ontladen en opbergen. Afgelopen dinsdag stak een groep van drie of vier verdachten duidelijk gedefinieerde verboden grenslijnen over. De IDF waarschuwde hen om terug te gaan, maar ze kwamen toch naar voren. Een gevechtshelikopter van de luchtmacht maakte een einde aan hun opmars.

De heldhaftig levenden

Ik wilde deze nieuwsbrief niet beëindigen zonder te benadrukken wat werkelijk het belangrijkst is. We hebben onze levende gijzelaars terug. Twintig mannen die op de een of andere manier de mishandelingen, de uithongering en welke andere wreedheden de monsters van Hamas hen ook hebben aangedaan, hebben overleefd. Hoewel ik het niet volledig met alles in het vredesakkoord eens ben, ben ik meer dan bereid om elke onenigheid te negeren omdat deze mannen nu thuis zijn. God is goed. Zijn naam zij geprezen. Degenen die afgelopen weekend thuiskwamen zijn (nummers geven de leeftijd aan toen ze werden meegenomen):

• Matan Angrest, 20, is een IDF-soldaat die als gijzelaar werd genomen uit zijn tankeenheid bij Nahal Oz. Hij is nu herenigd met zijn familie
• Alon Ohel, 22, is een getalenteerde pianist die ongeveer een uur voor de aanval van Hamas op het Nova-festival arriveerde. Zijn familie plaatste een gele piano op het Gijzelaarsplein in Tel Aviv voor mensen om te bespelen om de hoop te vergroten. Alon zal nu de gelegenheid hebben om die piano zelf te bespelen
• Omri Miran, 46, werd gevangen genomen uit Kibboets Nahal Oz en is nu herenigd met zijn vrouw en jonge dochters, die de terroristen wonderbaarlijk besloten thuis te laten
• Eitan Mor, 23, was een beveiliger bij Nova en werd voor het laatst gezien in een groot veld waar hij anderen probeerde naar veiligheid te leiden. Hij is nu herenigd met zijn familie
• Guy Gilboa-Dilal, 22, was met zijn oudere broer, Gal, en vrienden naar het Nova-festival gegaan. Toen de aanval plaatsvond, splitsten hij en Gal zich om te proberen te ontsnappen. Gal kwam weg, maar Guy werd meegenomen. Ze zijn nu herenigd, samen met de rest van de familie
• Gali Berman, 26, werd meegenomen uit Kibboets Kfar Aza, een locatie die bijzonder hard getroffen werd. Hij werd samen met zijn tweelingbroer, Ziv, meegenomen uit de wijk van de “jonge generatie” waar bijna een derde van de bewoners werd afgeslacht en zeven werden ontvoerd. Gali is nu thuis bij zijn familie
• Ziv Berman, 26, werd ontvoerd met tweelingbroer Gali. Tien dagen lang wist hun familie niet of ze leefden of dood waren. Ziv en broer Gali zijn nu weer thuis
• Elkana Bohbot, 34, die op het Nova Music Festival was, is nu thuis bij zijn vrouw en driejarige zoon
• Avinatan Or, 30, werd samen met zijn vriendin, Noa Argamani, meegenomen van Nova. Argamani werd in juni 2024 uit Gaza bevrijd, en Or is nu met haar herenigd
• Yosef-Haim Ohana, 23, werd meegenomen nadat hij zijn ontsnapping uitstelde om te proberen mede-festivalgangers te helpen
• Evyatar David, 23, werd meegenomen van Nova en was nog maar twee maanden geleden gefilmd terwijl Hamas hem dwong zijn eigen graf te graven
• Rom Braslavski, 19, werkte als beveiliger bij Nova en kon meerdere mensen van gevangenneming redden voordat hij aan zijn handen werd verwond en gevangen genomen
• Segev Kalfon, 25, was op de vlucht van Nova toen hij werd gepakt en weggevoerd
• Nimrod Cohen, 19, was bij Nahal Oz toen hij door terroristen naar Gaza werd meegenomen
• Maxim Herkin, 35, besloot op het laatste moment naar de rave bij Nova te gaan. Toen hij werd meegenomen, liet hij zijn moeder, zijn tienerbroer en babydochter achter, voor wie hij kostwinner was
• Eitan Horn, 37, bezocht zijn broer, Iair, in Kibboets Nir Oz toen beiden naar Gaza werden ontvoerd. Iair werd in februari 2025 vrijgelaten, en Eitan is nu herenigd met hem en de rest van zijn familie
• Matan Zangauker, 24, werd samen met zijn vriendin, Ilana Gritzewsky, meegenomen uit Kibboets Nir Oz. Ilana werd in november 2023 vrijgelaten, en Matan is nu herenigd met haar en met zijn familie
• Bar Kuperstein, 22, maakte deel uit van het Nova-personeel en bleef om de gewonden op het festival te verzorgen. Het laatste dat van hem werd gezien was in een video waarin hij vastgebonden op de grond lag. Hij is nu thuis bij zijn familie
• David Cunio, 34, werd samen met zijn vrouw, Sharon, en driejarige tweelingdochters, samen met andere familieleden, uit hun huis in Kibboets Nir Oz meegenomen. Zijn familie werd in november 2023 vrijgelaten, en hij heeft zich nu eindelijk bij hen gevoegd
• Ariel Cunio, 34, is de tweelingbroer van David en werd ook uit Kibboets Nir Oz meegenomen, samen met zijn vriendin Arbel Yehoud, wiens broer, Dolev, door de terroristen werd gedood. Ariel en David werden gedurende hun gevangenschap gescheiden vastgehouden, maar ze zijn nu herenigd, evenals Ariel en Arbel, die in januari 2025 werd vrijgelaten.

De gezegende overledenen

Op 13 oktober ontving Israël de stoffelijke resten van vier gijzelaars: Bipin Joshi, 23; Guy Illouz, 26; Yossi Sharabi, 53; en Daniel Peretz, 22. Vervolgens werden dinsdag nog vier lichamen overgedragen: Eitan Levy, 53; Tamir Nimrod, 20; en Uriel Baruch, 35. Het vierde lichaam bleek niet dat van een gijzelaar of een Hamas-lid te zijn. Ik heb informatie over wie het daadwerkelijk is, maar dat is iets waarover ik nog niet de vrijheid heb om te spreken. Ten slotte kwamen gisteravond Inbar Hyman, 27, en staf-sergeant Muhammad al-Atarash, 39, thuis. Ik noem de namen van de overledenen nu pas, omdat de terugkeer van onze gevallenen nog gaande is. Negentien lichamen blijven nog achter. Hamas zegt dat zij geen toegang hebben tot de stoffelijke resten van de andere gijzelaars. Ik verwacht dat die bewering zeer duidelijk zal moeten worden geverifieerd.

De wereld is nog steeds op vele plekken in oorlog, en er worden de gebruikelijke gekke daden begaan door een misleidde bevolking. Dat bewaar ik echter voor volgende week. Mijn doel vandaag was om je bij te praten over het akkoord en je vervolgens wat inzicht te geven in waarom we zo vastbesloten waren om deze overgebleven gijzelaars naar huis te brengen. Ieder van hen heeft een steile weg voor zich na meer dan twee jaar van brute gevangenschap. Gebruik de lijst die ik je heb gegeven om voor deze mannen en hun families te bidden. Vraag God om hen vrede, troost en hoop te geven. Vraag bovenal dat hun ogen geopend worden voor de ware waarheid die komt van Iemand die meer van hen houdt dan zij zich kunnen voorstellen.

Zoals je leest leven we in de eindtijd. De periode vlak voor de grote verdrukking zoals onder andere beschreven staat in het bijbelboek Daniël en Openbaring. Vind je het spannend? Maakt het je ongerust over hoe het verder moet? Maak daarom vandaag de keuze om een relatie met God aan te gaan. Dat gaat via zijn Zoon Jezus. Hoe? Kijk de video: Hoe kan ik God leren kennent over de ontwikkelingen in het Midden Oosten en hoe je dit kunt duiden met de Bijbelse Profetieën.

Je kunt dit rechtstreeks – in het Engels – ontvangen door je in te schrijven op de website van Behold Israel. In de engelstalige nieuwsbrief vind je ook alle links naar de bronnen waar de informatie is te verifiëren.

Als je dat nog niet hebt gedaan, word dan lid van  het Telegram-kanaal van Amir Tsarfati. Onlangs passeerde het de 635.000 abonnees, en het neemt nog dagelijks toe. Dat komt omdat Telegram de enige plek is waar iedereen volledig op de hoogte kan worden gehouden van alles wat er gaande is in Israël, het Midden-Oosten en de rest van de wereld, zonder angst om te worden gecensureerd.