Is er hongersnood in Gaza?

Is er hongersnood in Gaza? Is Israel degene waardoor er volgens de media een voedseltekort is in Gaza? Of is er wel voldoende, maar wordt het niet goed verdeeld omdat het in handen ‘valt’ van terroristen?

Hieronder een vertaling van een bericht van Amjad Taha op X. Geciteerd op het Telegram kanaal van Amir Tsarfati.

Lees en neem de tijd om je eigen mening te vormen.

(Ps: ik zeg niet dat er geen mensen zijn die (te) weinig te eten hebben in Gaza. Maar hongersnood is toch wat anders…)

“Houd je van logica?

Sinds 7 oktober 2023 heeft Gaza meer dan 300.000 ton humanitaire hulp ontvangen, geleverd via meer dan 22.000 vrachtwagens aan een bevolking van slechts 2,1 miljoen mensen. Dat komt neer op ongeveer 143 kilo hulp per persoon in een korte periode.

Uitgaande van een gemiddelde van 3500 calorieën per kilo voedsel, wat standaard is voor calorierijke noodrantsoenen, bevat deze hulp in totaal meer dan 1,05 biljoen calorieën. Aangezien de bevolking van Gaza ongeveer 4,2 miljard calorieën per dag nodig heeft, gebaseerd op een dagelijks dieet van 2000 calorieën per persoon, zou deze hulp alleen al de hele bevolking meer dan 250 opeenvolgende dagen volledig kunnen voeden met drie volledige maaltijden per dag en ruimte voor een dessert. Met andere woorden, als de inname zou toenemen tot vier zware maaltijden per dag, wat de humanitaire minimuminname ruimschoots overschrijdt, zouden de inwoners van Gaza nog steeds ongeveer 190 dagen van voedsel kunnen worden voorzien.

Ter vergelijking:

• de stad Parijs met 2,1 miljoen inwoners zou acht maanden lang volledig gevoed kunnen worden met dezelfde hoeveelheid calorieën.
• Berlijn, met 3,6 miljoen inwoners, zou vijf maanden lang gevoed kunnen worden, en Rome, met 2,8 miljoen inwoners, zou zes maanden kunnen overleven met deze hulp.

Ondertussen kampen landen in Afrika met echte hongersnood met een fractie van deze aandacht en levering.

• Zuid-Soedan, met 6,3 miljoen mensen die te kampen hebben met acute voedselonzekerheid, ontvangt minder dan een kwart van de hulp per hoofd van de bevolking in Gaza.
• Somalië, met meer dan 7 miljoen mensen in nood, ontvangt nog minder, met schattingen van minder dan 30 dollar aan hulp per hoofd van de bevolking, vergeleken met de geschatte 133 dollar per persoon in Gaza. Tsjaad,
• Niger en Burkina Faso ontvangen zulke lage bedragen dat ze niet eens voldoen aan de wereldwijde minimumvoedingsbehoeften.

Als we van Gaza een metaforisch restaurant maken, ontvangt het in feite 400 vrachtwagens met bevoorrading per dag, die elke straat voorzien van gastronomische logistiek, terwijl door oorlog verscheurde regio’s in Afrika aan hun lot worden overgelaten door bladeren te zoeken en vervuild water te drinken, volledig verwaarloosd door krantenkoppen en hashtags.

Dit gaat niet langer over honger. Het gaat over het overvoeren van een verhaal.

Bij het sturen van humanitaire hulp moet de wereld ervoor zorgen dat deze de mensen bereikt en niet wordt gebruikt om een ​​door terroristen gecontroleerde zone te overspoelen met middelen die veel verder gaan dan die welke in welke andere crisisregio dan ook worden verstrekt.

Ondertussen claimen groepen zoals Islamic Relief, gevestigd in Birmingham in het Verenigd Koninkrijk, neutraliteit, terwijl hun hulp gemakshalve verdwijnt in Hamas-tunnels en -voorraden.

Echte hongersnood, in plaatsen zoals Tigray, Niger en Soedan, sterft in stilte, zonder camera, zonder schijnwerpers, terwijl landen zoals Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk een conflict blijven voeden dat ze pretenderen op te lossen.” 

(Amjad Taha op X)