Eindtijd Nieuwsbrief Behold Israel | Amir Tsarfati | 26 juni 2025

De nieuwsbrief van vorige week was een speciale Israël/Iran Oorlog-editie, dus het is best bizar dat dit nummer net zo goed als een speciale Israël/Iran Wapenstilstand-editie kan worden beschouwd. Toch zijn er nog een paar andere zaken naast het staakt-het-vuren die moeten worden besproken, dus we noemen dit nummer “soort-van speciaal”. Het waren in elk geval twaalf waanzinnige dagen, en het leven is nog steeds niet helemaal tot rust gekomen. Dus laten we er direct induiken. Maar eerst wil ik je eraan herinneren om je te abonneren op mijn Telegram-kanaal om updates uit het Midden-Oosten te krijgen zodra ze gebeuren. Ook ben ik dinsdag online gegaan om een update te geven over de schermutseling tussen de VS, Israël en Iran, met een korte Q&A. Zeker de moeite waard om te bekijken.

Het Midden-Oosten

Een samenvatting van de oorlog
Met de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag volgend weekend in aantocht, wil ik één van hun typische vuurwerkshows gebruiken als illustratie voor de oorlog tussen Israël en Iran. Er was een openingssalvo dat ieders aandacht trok. Vervolgens vond er gedurende een lange tijd een gestage stroom van luchtontploffingen plaats, afgewisseld met meerdere explosies die bedoeld waren om het publiek “Oooh” en “Aaah” te laten roepen. De finale bracht de toeschouwers in vervoering door zowel de hoeveelheid als de kwaliteit van het vuurwerk, en riep applaus, gejuich en een groot gevoel van patriottisme op.

Zo voelde de oorlog aan vanuit mijn huis in Israël – met als voornaamste verschil dat wij het grootste deel van de vuurwerkshow moesten bekijken vanuit de schuilkelder aan ons huis. Het conflict begon met een preventieve aanval van Israël op Iraanse nucleaire locaties, luchtafweerinstallaties, raketlanceerders, hoge militairen, talloze politici en vrijwel alle vooraanstaande nucleaire wetenschappers. Als aandachttrekker kan het nauwelijks sterker. De ogen van de wereld waren gericht op de twee landen, en men realiseerde zich al snel dat de grote Perzische boeman van het Midden-Oosten vooral een papieren tijger was. Israël kreeg snel de controle over het luchtruim van West-Iran en Teheran.

De dagen daarna zette de Israëlische dominantie zich voort. Ze voerden 1.200 vluchten uit, elk meer dan duizend mijl heen en terug. De Israëlische luchtmacht (IAF) lanceerde duizenden munitie-eenheden en vernietigde meer dan 80 luchtafweerbatterijen en 250 raketlanceerders. Met precisiewapens en meesterlijke inlichtingen van Mossad-agenten ter plaatse, schakelde de IAF politici, militaire leiders en wetenschappers uit – soms individueel, soms in groepen. (Als je de namen van de dertig Iraanse generaals wilt zien die door Israël zijn uitgeschakeld, bekijk dan deze lijst.)

Iran bleef niet stilzitten. Het reageerde onmiddellijk met honderd raketten en honderd drones. De meeste werden neergehaald, maar sommige kwamen door. Tijdens het hele conflict kwamen 28 burgers en één soldaat om. Het hoge aantal burgerdoden in verhouding tot militaire slachtoffers komt doordat Iran bewust burgerdoelen aanviel. Hoewel de eerste Iraanse vergeldingsaanval krachtig was, nam het aantal raketten geleidelijk af. Dit kwam niet door een tekort aan munitie – ze hebben duizenden raketten op voorraad – maar doordat ze niet genoeg lanceerinstallaties meer hadden vanwege de briljante Israëlische aanvallen op hun aanvalscapaciteiten.

Uiteindelijk had Israël zo goed als alles gedaan wat het kon om het Iraanse nucleaire programma stil te leggen. Helaas was het niet genoeg. Hoewel alle nucleaire locaties zwaar beschadigd waren, lagen de belangrijkste wapenlocaties in Fordow, Natanz en Isfahan diep onder de grond, buiten bereik van Israëlische wapens. De enige wapens die diep genoeg konden doordringen, waren de zogenaamde bunker-busters (GBU-57 MOPs). Deze had Israël niet. Maar we kenden iemand.

President Donald Trump had maandenlang gewerkt aan een deal om een oorlog te voorkomen. Hij was bereid veel toe te geven aan de ayatollahs, behalve op het punt van uraniumverrijking. Iran weigerde daarover te onderhandelen. Op dag 61 viel Israël aan. En toch zei Trump dat hij mogelijk nog een deal kon sluiten. Maar geloofde hij dat echt?

Achter de schermen vond een historische list plaats. Terwijl Trump kritiek uitte op Netanyahu en vrede voorstelde, bereidde de VS in het geheim een aanval voor. Op 21 juni voerde de VS Operatie Midnight Hammer uit. Terwijl men dacht dat bommenwerpers onderweg waren naar Guam, vlogen zeven B-2’s in stilte oostwaarts vanuit Missouri. Rond 2:30 uur ’s nachts lieten zes van hen twaalf bunker-busters vallen op Fordow, en één liet er twee vallen op Natanz. Tegelijkertijd vuurde een onderzeeër dertig Tomahawks op Natanz en Isfahan. De schade voor het nucleaire programma van Iran was verwoestend. Kort daarna kondigde Trump aan open te staan voor vredesbemiddeling tussen Iran en Israël.

Op 23 juni kondigde de Amerikaanse president aan dat op 25 juni een wapenstilstand zou ingaan. Als gezichtsreddend gebaar mocht Iran raketten afvuren op een ontruimde Amerikaanse basis in Qatar. Israël gebruikte de tussenliggende tijd om een nucleaire wetenschapper en honderden Basij-agenten uit te schakelen. Iran bleef burgers aanvallen en vuurde meer dan twintig raketten af. Eén daarvan trof Beersheba en doodde vier mensen, terwijl minstens 22 anderen gewond raakten. Gisteren, op 25 juni, ging het staakt-het-vuren in.

Heeft Israël zijn doelen bereikt?

Israël had vier primaire doelen in deze oorlog met Iran.

Ten eerste wilde het aanzienlijke schade toebrengen aan het nucleaire programma van het land. Dit was niet alleen voor Israël zelf, maar voor de hele wereld. Met het netwerk van volmachten van Teheran – afnemend maar nog aanwezig – was de dreiging van een nucleair Iran groter dan alleen het afvuren van een raket. Ze zouden een proxy-militie kunnen uitrusten met een kleine kernbom of een vuile bom, en die zou die overal ter wereld kunnen binnensmokkelen. Een nucleair Iran was een wereldwijde dreiging, maar Israël en de Verenigde Staten leken de enigen met genoeg lef om dit aan te pakken. Dit doel is bereikt, ondanks wat CNN en de New York Times beweren. De vernietiging van Fordow zou volledig zijn, en het uranium ligt diep onder de grond begraven. De fake media spelen dit bewust naar beneden, omdat ze wanhopig zijn om Trump of Netanyahu geen overwinning te gunnen. Daarover zometeen meer.

Ten tweede moest Israël het raketprogramma van Iran ernstig verzwakken. Vóór de oorlog produceerden ze 300 langeafstandsraketten per maand, oftewel 3.600 per jaar. Als ze nog steeds hun lanceerinrichtingen hadden, zou dat rampzalig kunnen zijn voor Israël. Maar, zoals eerder genoemd, vernietigde Israël minstens 65% van Iran’s lanceercapaciteiten, en de raketfabriek werd volledig weggevaagd.

Ten derde moest de sjiitische as van volmachten worden opgeschud. Zolang Iran sterk stond, hielden terreurmilities als Hezbollah, Hamas, de Houthi’s en anderen hoop. Maar Iran is nu ontmaskerd als een lege huls. Hun militaire ontmaskering kan ook regeringen zoals die van Libanon, Syrië en Jemen moed geven om hun terroristische besmetting te verwijderen zonder angst voor wraak van het islamitische regime in Teheran.

Ten vierde moesten er voorwaarden worden geschapen voor het op lange termijn tegenhouden van het nucleaire en raketprogramma van Iran via diplomatieke middelen. Dit betekent inspectie en verificatie. De grote, dreigende houding waarmee Iran de VN en Europese landen bang maakte, blijkt nu bluf te zijn. Met de VS aan kop ligt de weg open om ervoor te zorgen dat Teheran zich aan de regels houdt. Ze weten nu uit eigen ervaring wat er gebeurt als ze te ver gaan.

Een punt dat velen verwachtten, maar dat niet op de lijst stond, was de omverwerping van het islamitische regime. Dat stond nooit op de agenda van Israël. Natuurlijk zouden we graag de val van de ayatollahs zien. Maar dat moet van binnenuit komen. De meeste Iraniërs zijn geweldige mensen, maar het zou moeilijk zijn om hen massaal achter een door Israël geleide opstand te krijgen. Ik geloof dat de grond aan het schudden is, en we zien nu al tekenen van ontevredenheid. Als de burgers van Iran een nieuwe regering willen, zullen ze snel moeten handelen, nu het regime nog wankelt. Zodra de ayatollahs zich herpakken, zullen ze weer hun ijzeren vuist hanteren.

Terug naar het valse verhaal dat wordt verspreid: dat het nucleaire programma van Iran slechts een paar weken of maanden is teruggezet. Dit is typerend voor de linkse media en liberale wereldleiders die wanhopig zijn om elke leugen van Iran te geloven als het Netanyahu of Trump schaadt. Kijk bijvoorbeeld naar de recente valse beschuldiging van Hamas dat het IDF mensen beschoten die in de rij stonden voor hulpgoederen. Het was een makkelijk te weerleggen leugen, maar iedereen nam het over van een bewezen moorddadige terreurgroep. En proberen om de massa los te weken van deze leugen, zelfs met overweldigend bewijs, was alsof je een korst brood probeert af te pakken van een uitgehongerd mens. Iran’s propagandamachine beweert nu dat hun nucleaire programma slechts licht beschadigd is, en vrijwel elke mediabron neemt dat klakkeloos over. Waarom? Omdat het vernederen van de Amerikaanse president en de Israëlische premier altijd bovenaan hun agenda staat.

Om die leugen te ontkrachten, onthulde president Trump dat Israëlische troepen na de aanval ter plekke in Iran bevestigden dat de nucleaire installaties vernietigd waren. De Israëlische stafchef bevestigde de juistheid van Trumps verklaring. Als iemand nog twijfelt, stel jezelf dan de vraag: waarom zou Israël akkoord gaan met een wapenstilstand als hun doel – het vernietigen van Iran’s nucleaire mogelijkheden – niet was bereikt? Iran’s nucleaire programma was de grootste existentiële bedreiging voor Israël, en toch zouden Netanyahu en het IDF gewoon zeggen: “Nou ja, we hebben het geprobeerd. Tijd om wat grotere schuilkelders te bouwen”? Klinkt dat logisch voor iemand die zijn eigen voortbestaan serieus neemt? Klinkt dat als iets dat je ooit over Israël hebt gehoord? Denk na: we vechten nog steeds tegen Hamas omdat we daar onze doelen nog niet hebben bereikt. Hamas is slechts een militie die soms boven zijn gewichtsklasse bokst. Een nucleair Iran zou Israël een knock-out kunnen geven. Denk je echt dat we dat zomaar zouden laten gebeuren?

Update: Volgens Al Jazeera heeft Iran nu bevestigd dat hun nucleaire faciliteiten “ernstig beschadigd” zijn bij de luchtaanvallen van de VS en Israël. CIA-directeur John Ratcliffe bevestigde dat Iran’s nucleaire programma zwaar is geraakt, met enkele volledig vernietigde installaties.

God in de oorlog

De hand van God was zichtbaar in deze oorlog, nog voordat de eerste raket werd gelanceerd. Verrassing was cruciaal voor Israël om deze aanval te laten slagen. Maar sommige mensen in Israël die Netanyahu haten, lekten informatie over de aanval naar Iran. Daardoor konden sommige doelwitten op de eerste avond op tijd vluchten. Helaas voor hen werden ze later opgespoord door de Mossad – terwijl ze andere leiders ontmoetten. Toen de IAF toesloeg, werd de hele groep in één klap uitgeschakeld. Iran was oorspronkelijk van plan om in het eerste uur van de oorlog duizend raketten af te vuren, maar de nauwkeurige Israëlische aanvallen op hun lanceerinrichtingen verminderden dat aantal drastisch. We rouwen om elke Israëlische dode of gewonde, maar het feit dat er bij alle raketaanvallen slechts 28 Israëlische burgers omkwamen, toont Gods hand. Zijn wijsheid en bescherming waren zichtbaar in de planning en uitvoering van deze militaire overwinning, en zijn invloed op wereldleiders bleek uit de Amerikaanse samenwerking die mogelijk maakte wat Israël zelf niet kon doen. Zoveel dingen gingen goed, en zo weinig gingen fout – dat gebeurt zelden in een oorlog. Zoals mijn fictieve Mossad-agent Nir Tavor zegt: “Toeval is voor mensen die het voorstellingsvermogen missen om het grote plaatje te zien.” God is dat grote plaatje.

Voor wie zich afvraagt hoe dit past in de komende oorlog die wordt voorspeld in Ezechiël 38–39: dit past als een hand in een handschoen. In Teheran zit een vernederd regime. Ze zijn hun felbegeerde nucleaire programma kwijt, hun netwerk van proxy-milities ligt in puin, en ze zijn ontmaskerd als militaire bedriegers. En het ergste: het werd bijna volledig gedaan door de gehate Israëli’s – hun aartsvijand. Dit is een regime dat wraak wil. Ze zullen plannen smeden en wachten tot het juiste moment om toe te slaan. Het is bewezen dat ze het militaire vermogen missen om Israël alleen te verslaan. Dus als Rusland en Turkije samenzweren om Israël binnen te vallen en te vernietigen, zal Iran zich graag aansluiten. Voor wie Bijbelse profetie begrijpt, is dit weer een puzzelstuk dat precies op zijn plek valt.

Tragedie in Gaza

Met alles wat er rond Iran gebeurt, is het makkelijk om te vergeten dat Israël meer dan één vijand bestrijdt. De realiteit van onze oorlog op meerdere fronten werd dinsdag pijnlijk duidelijk in Khan Younis, Gaza. Een terrorist plaatste een bom op een IDF-voertuig en liet deze ontploffen. Het voertuig vloog in brand en verbrandde de inzittenden levend. Zeven dappere IDF-soldaten van 19 tot 21 jaar oud kwamen om. We rouwen om hun verlies.

Mogelijke uitbreiding van de Abraham-akkoorden

Nu de dreiging van Iran is aangepakt, is de angst die sommige landen hadden voor Iraanse represailles vanwege nauwere banden met Israël verdwenen. Volgens de Amerikaanse speciale gezant Steve Witkoff zal de VS binnenkort grote aankondigingen doen over landen die zich zullen aansluiten bij de Abraham-akkoorden. Witkoff hintte ook op een allesomvattend vredesakkoord dat mogelijk met Iran gesloten zal worden. Vredesuitbreiding tussen Israël en de Golfstaten is opnieuw een noodzakelijke stap richting de komst van de Ezechiël-oorlog.

Moslim wint Democratische nominatie voor burgemeester NYC

Voormalig gouverneur van New York, Andrew Cuomo, moest de strijd om de Democratische nominatie voor burgemeester van New York City opgeven aan een relatief nieuw gezicht. Zohran Mamdani is een extreemlinkse democratisch-socialist en tevens moslim. Geboren in Kampala, Oeganda, uit Indiase ouders, was Mamdani medeoprichter van de campusafdeling van Students for Justice in Palestine op Bowdoin College. Hoewel hij zegt het bestaansrecht van de Joodse staat te steunen, gelooft hij ook dat Israël oorlogsmisdaden begaat. Als hij gekozen wordt tot burgemeester, zou Mamdani de nieuwste zijn in een reeks van moslims die opklimmen tot het hoogste ambt in grote westerse steden. Zijn verkiezing is echter geen uitgemaakte zaak, want hij zal het moeten opnemen tegen meerdere onafhankelijke kandidaten, waaronder de huidige burgemeester Eric Adams, en mogelijk opnieuw Andrew Cuomo.

Zoals je leest leven we in de eindtijd. De periode vlak voor de grote verdrukking zoals onder andere beschreven staat in het bijbelboek Daniël en Openbaring. Vind je het spannend? Maakt het je ongerust over hoe het verder moet? Maak daarom vandaag de keuze om een relatie met God aan te gaan. Dat gaat via zijn Zoon Jezus. Hoe? Kijk de video: Hoe kan ik God leren kennent over de ontwikkelingen in het Midden Oosten en hoe je dit kunt duiden met de Bijbelse Profetieën.

Je kunt dit rechtstreeks – in het Engels – ontvangen door je in te schrijven op de website van Behold Israel. In de engelstalige nieuwsbrief vind je ook alle links naar de bronnen waar de informatie is te verifiëren.

Als je dat nog niet hebt gedaan, word dan lid van  het Telegram-kanaal van Amir Tsarfati. Onlangs passeerde het de 615.000 abonnees, en het neemt nog dagelijks toe. Dat komt omdat Telegram de enige plek is waar iedereen volledig op de hoogte kan worden gehouden van alles wat er gaande is in Israël, het Midden-Oosten en de rest van de wereld, zonder angst om te worden gecensureerd.